چکيده مقاله:   

  مقدمه: فرسودگی در محلات شهری، شکل‌های کالبدی و غير کالبدی (عملکردی و اجتماعی) قابل رديابی است و به فراخور، رويکرد‌ها و راهکار‌های مختلفی را برای مداخله در محل و برخورد با مسئله طلب می‌کند. جهت برنامه‌ريزی برای توسعه ظرفيت‌های محلی به ويژه ظرفيت مشارکت اجتماعی به عنوان عنصری تأثيرگذار و چند بعدی ـ که علاوه بر تسهيل روند مداخله‌ کالبدی، آثار بازگشتی و مهمی در بازسازی پيوند‌ها و ساختارها و روابط اجتماعی محلی نيز دارد ـ به شناخت و ارزيابی آن‌ها در محلات هدف نياز خواهد بود.

  روش: جهت ارزيابی و تحليل اين ظرفيت‌ها، در اين مقاله پس از بررسی مفاهيم مرتبط با ظرفيت‌سازی و سرمايه اجتماعی، با اتخاذ رويکرد اجتماع محور به عنوان الگوی عمل، به شناسايی و تدوين شاخص‌ها و زير شاخص‌ها پرداخته شده است تا با بهره‌گيری از اطلاعات به دست آمده از طريق پژوهش ميدانی، شدت و ضعف، ميزان اثر گذاری و ارتباط ميان اين شاخص‌ها مورد تحليل قرار گيرد.

  يافته‌ها: بخش تحليل اطلاعات شامل دو مرحله است: 1ـ توصيف داده‌ها با استفاده از جداول توزيع فراوانی و شاخص‌های مرکزی و شاخص‌های پراکندگی و 2ـ تعيين تأثير متغيرهای مستقل بر متغير وابسته از روش تحليل مسير و تحليل رگرسيون.

  نتايج: نتايج به دست آمده حاکی از آن است که با وجود «حس تعلق به مکان» اندک در ميان ساکنان محدوده، اکثر پاسخ‌گويان (2/87%) در سطح متوسط و بالاتر از آن تمايل به مشارکت در فعاليت‌های محله‌ای دارند. در مورد متغير وابسته مشارکت اجتماعی، متغيرهای مستقل مدت اقامت در محل همبستگی اجتماعی و ارزش‌های اجتماعی بر متغير وابسته تأثير مستقيم می‌گذارند. 

لینک دانلود از سایت مرجع مدیریت شهری